آشنایی با انواع صاعقه گیر ها

صاعقه گیر ها از لحاظ نحوه ی کارکرد دارای دسته بندی های مختلفی هستند. که در ادامه به معرفی آن ها خواهیم پرداخت.

صاعقه گیر الکترونیکی

این نوع برقگیر با عنوان صاعقه گیر اکتیو نیز شناخته می شود. این محصول با کمک یک مکانیزم یونیزاسیون خازنی، باعث ایجاد شعاع پوشش در اطراف خود شده که صاعقه را در زون حفاظتی خود جذب کرده و به زمین انتقال می دهد. همانطور که در ابتدا اشاره کردیم مکانیسم عملکرد برقگیرهای الکترونیکی به صورت خازنی – اتمسفریک می باشد که بر پایه ی پتانسیل الکتریکی اتمسفریک عمل می نماید.

زمانی که شرایط جوی بدون میدان الکتریکی باشد این نوع برقگیرها مانند یک صاعقه گیر پسیو عمل می کنند و فعالیتی نخواهد داشت. بخش حسگر در این نوع برقگیرها زمانی به کار می افتند که میدان الکتریکی در اتمسفر از یک میزان معین فراتر می رود به این ترتیب واحد شارژ برای دریافت انرژی صاعقه راه اندازی می گردد. این واحد تا زمانی به کار خود ادامه می دهد که خازن های مدار تریگر الکتریکی به کار خود مشغول باشند.

عملکرد این واحد زمانی آغاز می شود که اندازه ی میدان الکتریکی اتمسفر از یک میزان معین که نزدیک به رخ دادن صاعقه می باشد یعنی 100 کیلو وات بر متر باشد بگذرد. واحد شارژ وظیفه دارد که به الکترودهای میانی که به زمین متصل هستند دستور تخلیه ی شارژ را بدهد.

این فرایند به صورت متوالی تکرار می گردد و موجب می شود که جو پیرامون صاعقه گیر به صورت یونیزاسیون در بیاید و به تشدید افزایش پتانسیل اتمسفر منجر می شود. عملکرد برقگیرهای الکترونیکی به جهت وابستگی مطلق به موقعیت جوی مناطق صاعقه خیز کارایی مطلوبی خواهد داشت.

نکته ی قابل توجه ای که در ارتباط با قیمت صاعقه گیر اکتیو وجود دارد این است که این تجهیزات گرانقیمت هستند اما برای موقعیت های مختلف به عنوان بهترین گزینه شناخته نمی شوند. به این دلیل که در شرایط یکسان محیط پیرامونی صاعقه را به طرف خود جذب می کنند و در صورتی که سیستم از هادی های میانی مناسبی برخوردار نباشد و بازرسی آن به صورت دقیق انجام نگرفته باشد و تست های لازم انجام نشده باشد خطرات زیادی را به دنبال خواهد داشت. بنابراین با استفاده از این نوع برقگیر به استقبال خطر رفته ایم.

صاعقه گیر فرانکلین

این نوع از صاعقه گیرها برای نخستین بار به صورت میله های ساده عرضه شده اند. دلیل نام گذاری این نوع برقگیرها با عنوان فرانکلین به دلیل این است که این میله های برقگیر در قرن 18 میلادی توسط بنجامین فرانکلین گسترش پیدا کرد.

ساختار این میله ها به گونه ای طراحی شده است که برای حفاظت در مقابل صاعقه مناسب باشند. این نوع برقگیرها قابلیت دفع صاعقه هایی را که به شکل مستقیم به آن ها برخورد می کنند را دارند. دفع برخورد ناشی از صاعقه در برقگیرهای فرانکلینی به مواردی نظیر شعاع حفاظتی، طول میله، دوری از ساختمان ها بستگی دارند.

خرید صاعقه گیر پسیو

این نوع برقگیرها که با عنوان غیرفعال شناخته می شوند به این دلیل که در برابر صاعقه هیچگونه واکنشی از خود نشان نمی دهند، این مدل از برقگیرها در حقیقت همان نوع فرانکلینی هستند که برای مقابله با آسیب های ناشی از صاعقه ها ایجاد شده اند. در واقع این نوع برقگیر ها به عنوان قدیمی ترین نمونه های صاعقه گیر در دنیا به شمار می روند که تفاوت هایی با نمونه های فعال یا اکتیو دارند.

مهم ترین تفاوتی که میان برقگیرهای اکتیو و پسیو وجود دارد به ترمینال هوایی مربوط می شود. براساس آزمایشی که در نیمه ی دوم قرن 18 توسط فرانکلین انجام گرفت معلوم شد که میله های فلزی نوک تیز شده بیشتر از میله های غیر فلزی و اشیاء هم اندازه صاعقه را به خودشان جذب می کنند. در سال های بعد موضوع صاعقه با دیدگاه علمی تری و مبانی تئوریک مورد بررسی قرار گرفت. بنابراین نظریه ی بالا به صورت جدیدتری بیان شد.

میله های فلزی که به صورت نوک تیز ارائه شده اند می توانند پیشروی بالا رونده ی بیشتری را از خودشان ساطع کنند. همه ی اجسامی که در قسمت پیشرو تحت ابر باردار قرار گرفته اند براساس تجمع بار الکتریکی که در آن ایجاد شده است می توانند با استفاده از نیروی پیشرو بالا رونده انرژی ساطع کنند. این پیشروی را می توانیم در اشیاء فلزی و بلندتر بیشتر مشاهده کنیم. به همین دلیل است که معمولا صاعقه به آن ها برخورد می کنند.